Dan valt er in de uitvoering weinig meer te redden. En dat is een reëel probleem. Veel neoliberaal beleid is gebaseerd op het ideaal van ondernemende en verantwoordelijke burgers – een ideaal waaraan, zoals steeds duidelijker wordt, de meeste mensen niet kunnen voldoen.
Daarom is het tijd voor een volgende stap: gedragswetenschappers moeten zich ook gaan richten op de beleidsvorming. Zij moeten hun plaats opeisen aan de tafels waar de hoofdlijnen worden uitgezet, zodat ook dáár wordt uitgegaan van een realistisch mensbeeld. Van meet af aan moet het psychologisch perspectief worden meegewogen.
Maar hoe organiseer je dat? En moeten we eigenlijk wel spreken over een realistisch mensbeeld in enkelvoud, of bestaan er meerdere realistische mensbeelden? En wat zijn de consequenties van psychologische variëteit voor de hoofdlijnen van het beleid?
Spreker
Prof. Dr. Will Tiemeijer is senior-onderzoeker bij de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR). Daar heeft hij zich gespecialiseerd in onderwerpen op het gebied van psychologie, filosofie en politiek. Hij is (co)auteur van spraakmakende publicaties als ‘De menselijke belsisser’, ‘Met kennis van gedrag beleid maken’, ‘Eigen schuld? en ‘Weten is nog geen doen’. Sinds 2019 is hij tevens bijzonder hoogleraar ‘Gedragswetenschappen en Beleid’ aan de Erasmus Universiteit Rotterdam.
Terugkijken